DE WITTE IRIS, SYMBOOL VOOR HET POSITIEVE DENKEN
Fabcaro verklaart hier de titel van dit album:
“Ik was op zoek naar een titel in de geest van Goscinny en Uderzo. Het thema wordt vaak gesymboliseerd door een voorwerp of een persoon (de ketel, de ziener, de kloof, het ijzeren schild, het gouden snoeimes…). De Iris is hier het symbool van goedheid en bloei.
De witte Iris is de naam van een nieuwe school van positief denken. De beweging is begonnen in Rome en breidt zich nu uit naar andere grote steden, van Rome tot Lutetia. Caesar denkt dat deze methode heilzaam kan zijn voor de Romeinse legerkampen rondom het befaamde Gallische dorpje. De geboden van deze school beïnvloeden echter ook dorpelingen die ermee in aanraking komen… Deze leer is bedacht door het centrale personage op de cover, een arts in het leger van Caesar. Deze man is de ‘slechterik’ in het avontuur en draagt uiteraard een witte iris op de borst.
Didier Conrad verklaart de cover:
Ik wilde de sleutelfiguur goed laten zien, mooi centraal en op de voorgrond.
Ik heb hem rug aan rug gezet met Asterix, om te benadrukken dat die hem doorheeft. Asterix bekijkt hem ook een tikje spottend.
Op de achtergrond laat ik zien welke gevolgen de witte iris methode heeft voor de dorpelingen. Sommigen raken erdoor betoverd, bij anderen wekt ze wantrouwen en verzet op.
De witte Iris: een heel bijzondere bloem
Door Laurence Gossart, doctor in de kunsten aan de Université Paris/Panthéon-Sorbonne
Wat is de geschiedenis van de iris?
De Iris (van de lissenfamilie) is een bloem die voor het eerst verscheen in het geologische tijdperk het Krijt. Dat was 80 miljoen jaar geleden. Het is een kleine bloem, die in de loop van de geschiedenis heel belangrijk werd. Om te beginnen als Egyptisch symbool en vooral in verband gebracht met Horus, de god van de opkomende en neergaande zon.
Maar Iris is ook een Griekse godheid. Ze is boodschapster van de goden en gunstelinge van Hera, want ze brengt vaak goed nieuws. In Oudgrieks betekent Iris “regenboog”. Daarover verplaatste de godin zich wanneer ze naar Aarde kwam. De irisbloem is dus een weerspiegeling van haar naam, want hij laat de rijkdom van het kleurpalet zien.
Er bestaan heel veel verschillende soorten Irissen: de gele lis, de Iris pallida, de Iris sibirica, de Iris germanica (blauwe lis) en zijn ondersoort Iris florentina. Deze laatste bloem lijkt de Iris te zijn die in de oudheid nog het meest werd aangetroffen. Vooral rond het mediterrane bekken, waar de Grieken en na hen de Romeinen, de Iris veelvuldig gebruikten.
Hoe hebben al deze volken de Iris gebruikt en wat is haar betekenis?
De Iris is echt een betoverende plant. Ze heeft vele kwaliteiten en heel wat symbolieken. De Iris behoort tot de planten die worden gezocht vanwege hun geneeskrachtige kwaliteiten. Ze worden verwerkt in natuurgeneesmiddelen. In Griekenland werden graftombes als eerbetoon aan de godin Iris gedecoreerd met deze bloem. Een van Iris’ taken zou zijn geweest om de haren van overleden vrouwen af te knippen, voordat ze hen naar hun laatste rustplaats begeleidde. De Romeinen zagen de bloemblaadjes van de Iris als symbolen van wijsheid, van trouw en van moed. Daarom plantten ze blauwe en witte Irissen bij de tempels van Juno. Godin, bloem en vrouw. Voor de dichter belichaamde de Iris de beminde vrouw. Ze is synoniem voor moed en trouw, ze verdiept wijsheid en kennis.